Uprzejmie donoszę,

że mam COŚ.
Ładne to coś.
Kolorowe, okrąglutkie, nieduże.
Bardzo przydatne.
Mam to COŚ, albowiem zostałam testerką.

Coś wygląda tak (zdjęcie nieciekawe, nie krzyczcie):

To nie bombeczki choinkowe - to markery, ręcznie robione, z filcu. Twarde kuleczki na druciku - łezce.
Kolory mają prześliczne - mój aparat kłamie, to już wiedzą wszyscy.
Przesuwają sie miękko po drucie.
O nic nie zahaczają - słowo!
Odczepić się ani wypiąć nie mają szans - po prostu dobra konstrukcja.
Nadają się do drutów różnej grubości.
I jeszcze prześlicznie na tych drutach wyglądają:)

Artysty nie zdradzę - nie wiem, czy mi wolno:)
Markery niedługo pojawią się u Laury, w Kaszmirze. Wiem to już na pewno, to się z Wami wiedzą tajemną podzielę - no nie będę taka, noooo.
Będą w dwóch rodzajach - komplety jednokolorowe i wielokolorowe.

Oczywiście dziergam. Aeolian się całkiem nieźle rozwija, ale teraz na kilka dni poszedł w odstawkę, a na drutach mam piękną fioletową wensleydale, Laurowego uprzędu.
Tempo dziergania będzie jednakowoż mieć tendencje spadkowe, niestety.
Albowiem... pospolitość skrzeczy.
Pospolitość nosi nazwę pracy licencjackiej i nijak jej ominąć, przeskoczyć ani też obejść.
Trza napisać - i koniec! No i jeszcze obronić tę zarazę.
Nie wiedziałam tylko, że to będzie takie okropnie nudne (mój promotorze, nie czytaj!).
Że to wszystko, co już wiem i na czym od lat pracuję będę musiała nieustannie i bezwzględnie podpierać mądrymi cytatami z jeszcze mądrzejszych książek, ustaw i rozporządzeń i udawać, że nie mam doświadczenia i nie wiem nic!

To ja już wolę dziergać, sto razy wolę!
Bo tu nie muszę udawać, że nic nie wiem, bo coś wiem - i nie muszę się tłumaczyć, skąd to wiem:)