Niemożliwe staje się możliwe!

Muszę, bo się uduszę!:)

Byłam dziś na uczelni dopełniać kolejne zaległe formalności (50+ to nie jest dobry czas na studiowanie, bo jest wtedy bardzo dużo życia w życiu i sił jakby mniej, już to wiem, z autopsji).
Szukać wykładowców, zbierać wpisy.
"Wisiał" mi jeszcze jeden nieszczęsny niezaliczony przedmiot (warunek), ja z tych co to kiedyś przed laty wszystko miałam do przodu, a teraz pozaliczali wszyscy, a ja z tym warunkiem zostałam. Na sam koniec studiów.
I z kompletną niemożnością zaliczenia tego przedmiotu - ze względu na osobę prowadzącą zajęcia.
Mogę śmiało tak pisać, bo wszystko w ciągu sześciu semestrów mam pozaliczane i dobrą średnią z całego okresu studiów.

Były liczne skargi na tego człowieka, na jego totalny brak umiejętności przekazywania wiedzy przy ogromnym potencjale intelektualnym i tytule prof. dr. hab.
Dziś w dziekanacie zupełnie nieznany mi mężczyzna słysząc o moich problemach, jeden z senatorów uczelni powiedział mi, że ten pan już tu nie pracuje.
Z powodów, jak powyżej...
Że mogę zaliczać u kogoś innego.
I że on mi pomoże, już teraz, natychmiast.
I zaliczyłam i mam wpis!
Po tym zaliczeniu obrona to pikuś. To właśnie tamtej sprawy nie umiałam przejść, to ona nie dawała mi żyć.
Jeszcze jestem w stuporze, naprawdę... jeszcze nie wierzę, że to już za mną...
Jeśli przed człowiekiem od dwóch lat stoi potężny problem, jeśli nie widzi szans na pomyślne rozwiązanie sprawy (z prof. dr. hab. układać się nie można było, był do bólu proceduralny, a większość z nas miał za tumanów i dawał temu wyraz upokarzając nas często) - i jeśli ten problem zostaje załatwiony ot tak, pstryk i już - to stupor jest absolutnie wytłumaczalny.
Zaliczenie miałam o 13.00, jeszcze do tej pory muszę sobie uświadamiać, że mi się to nie śniło:)
Chętnie napisałabym więcej, ale tym razem nie mogę:)

Zostało mi jeszcze:

1. Zebranie 4 wpisów (zaliczenia mam wszystkie)
2. Dokończenie pracy, ocena i recenzja (za tydzień)
3. Cała papierologia związana z obroną, którą znacie i o której wiecie
4. Obrona.

Moja grupa w większości broni się w lipcu, ja planuję wrzesień - podszkolę się jeszcze, doszlifuję pracę - no i będzie chłodniej, a to dla mnie ważne:)

Wracam do życia! Tym co pamiętali serdecznie dziękuję za wszystko.
Mam teraz urlop szkoleniowy (tydzień), który łączę z opieką nad pooperacyjnym szkrabem.
Minuta po minucie, godzina po godzinie schodzi ze mnie stres.
Lada dzień na swoje wyprowadzają się dzieci, a ja odzyskuję niepodległość:)
Planujemy wymianę okien, remont całej chałupy (jest potrzebny), nowe meble w pomieszczeniach, które tego potrzebują. Haracz płacony uczelni będzie teraz szedł na konto oszczędnościowe i  z niego będziemy finansować domowe przedsięwzięcia.

Tak, wracam do życia.
Nie wiem, co mi ono przyniesie, nie myślę o tym.
Będę grzebać się w ziemi (uwielbiam), jeździć na rowerze, łazić po górach.
W sierpniu mam urlop nad jeziorami.
I jak znam siebie zaraz rzucę się... na druty! Choć odrobinkę, choć tyciuteńko:)
Dla czystego relaksu!

Nie macie pojęcia, jaką ulgę czuję.... Nie macie pojęcia!:)))