I nagle przychodzi.

Taka wiadomość.
Jednym telefonem przyniesiona.
Że już, że nagle, że nigdy więcej.
A wczoraj jeszcze nie zapowiadało nic, wczoraj się rozmawiało. Wczoraj się było i dotykało.

A dziś już nie.
Już nie bije serce.
Po prostu nie i już... i jest się półsierotą, tak od razu, po prostu, choć lat się ma niemało...

Ona nie była przygotowana.
Ból i rozpacz straszna.
A ja jestem w grupie ryzyka tych, co taką wiadomość mogą dostać w każdej chwili.
A może za pięć lat.
A może za godzinę, pół dnia, jutro.
Mnie się wydaje, że jestem przygotowana...

A może mi się tylko tak wydaje...?
Czy można... czy można się przygotować...?

Co myślicie...?

"Abdykacja to mistrzowskie posunięcie Benedykta XVI. Wg Prawa Kanonicznego cała Kuria watykańska żegna się wraz z nim ze stanowiskami. Fora ze dwora iluminaci, ateiści, zdrajcy, malwersanci, handlarze, złodzieje, agenci KGB i Stasi oraz mordercy JPI i zamachowcy maczający ręce w zamachu na JPII! Kapitan zdecydował, że tym razem jego statek zatonie. I to jest jego wola! Współczuję samotności tego wielkiego człowieka. Jak bardzo nie miał do nikogo zaufania skoro o terminie abdykacji wiedział tylko jego rodzony brat. Nikt nie chciałby być szefem takiej firmy w której w każdej chwili czujesz się jak na polu minowym pod bombardowaniem".

Powyższy cytat to komentarz autora o nicku Dynamo na wp.pl.

Spowiedź powszechna:)

Taka jedna (klik!) bierze mię na publiczne spytki!
Jakby zaraza jedna wszystkiego o mnie nie wiedziała:P

Ok - będę śpiewać jak z nut prawdę i tylko prawdę.
Mam już takie jedno wyróżnienie, ale nie dopełniłam wtedy wszystkich warunków z braku czasu.
Zatem nadrabiam:)

1. Który okres w swoim życiu uważasz za lepszy - obecny, czy czasy młodości.

Obecny. Najlepszy! Z młodości ocaliłabym tylko zewnętrzne atrybuty:)

2. Jedna miłość na całe życie, czy też "każda miłość jest pierwsza"?

Jedna na całe życie. Po wielu młodzieńczych zakochaniach:)
Jedna. Nie idealna, nie wzorcowa, ale moja - i do grobowej deski.
Na dobre i na złe.

3. Morze, czy góry - gdzie lubisz wyjeżdżać na wypoczynek?

Morze w górach albo góry w morzu:P
Kocham jedno i drugie.

4. Domatorka czy globtroterka - czyli relaks we własnym ogrodzie czy podróże sprawiają Ci więcej radości.

No przerobiłam się na globtroterkę (wersja "mini"), normalnie jak nic! I jest mi z tym świetnie.
Alaska, Himalaje i Karaiby jeszcze przede mną:)
Ale po wojażach uwielbiam wracać do własnych kątów:)

5. Nowinki techniczne czy przywiązanie do tradycji - gonisz za gadżetami, masz najnowszego notebooka, jesteś przyssana do FB, czy też wystarcza Ci stary model komórki, sprawdzony wysłużony aparat fotograficzny i nie lubisz uczyć się obsługi coraz to nowszych programów komputerowych?

Hmmm... za gadżetami nie gonię, ale notebooka mam bardzo przyzwoitego, a komórka to jeden z najnowszych wypustów (pierwszy raz w żyyyyciu!).  Kocham ją:)
Lubię informatyzację, a nowych programów po prostu muszę się uczyć, taka praca:)

6. Kawa na mieście z przyjaciółką czy spotkanie w domu przy ciachu i w fotelu?

Aaaaach - i jedno i drugie, byleby w doborowym towarzystwie:)
I jeszcze może być na basenie:)
Ciacho do kosza - walczę!


7. Politykę omijasz z daleka, czy też lubisz wiedzieć, co w trawie piszczy?

Kiedyś byłam biegła w temacie, dziś mam ją w ... no.
Zajmuj, się tylko tym, co ode mnie zależy, co pozostaje w moim kręgu wpływu.
Czasem lubię pogrzebać głębiej, ale to się na spowiedź nie nadaje:)

8. Powieść czy poezja - co lubisz bardziej czytać?

Jedno i drugie. Była recytatorka poezję kochać będzie zawsze:)
A czytać uwielbiam!


9. Rock czy poezja śpiewana - czyli jaka jest Twoja ulubiona muzyka?

Jeszcze niedawno napisałbym, że poezja śpiewana, że rock nigdy w życiu.
Ale niedawno odkryłam U2. I "Kołysankę" Dżemu.
I różne inne rockowe i rockopodobne.
I zobaczyłam, że mają treść i sens.
I słucham.
Słowny przekaz w piosence jest dla mnie bardzo ważny.

10. Grzeczna i poukładana, czy szalona i nieprzewidywalna? Jaka jesteś?

Przez lata grzeczna i poukładana. Teraz o wiele bardziej szalona i mniej przewidywalna - i aaaach, jak mi to smakuje!!!

11. Praca na etacie, czy sama wolisz być sobie szefem?

Nie znam wolności biznesmena - jestem najemnikiem i już chyba tak zostanie:)

Dobra.
To połowę już mam!
Resztę zadania "odrobię" wieczorkiem - znaczy ułożę pytania i wybiorę ofiary:D:D:D

Nie piszę,

albowiem pochłania mnie życie realne, pochłania ze szczętem!
Praca.
Dom.
Drugi dom.
Trzeci dom.
Dziś zleciałam na chatę około 21.30 - wystartowałam o 6.00 z rańca!
Tyyyle się dzieje:)

Wizyty lekarskie z Najbliższymi, pilnowanie Młodego (bo chory).
Pływanie w błękitnej ozonowanej wodzie - mniam!:)
I narty - niezmiennie narty, w sobotę kolejna runda - wychodzę ze żłobka, idę do przedszkola:)))

Och, jak mi smakuje życie - jak smakuje!
Wybornie:)
I tylko tęsknię za Violet-ką i za naszym wspólnym Dusznicko - Zieleńcowym wyjazdem.
Było cudnie!
To jej zawdzięczam nartowanie - i będę wdzięczna do grobowej deski!

Na koniec dowcip - urżałam się dziś po pachi, dowcip przywleczony z roboty:

Mąż i żona idą na zakupy.
Żona zagaja do męża:
- Kochanieee, kuuup mi stringi!
- Nie kupię.
- Dlaczego???
- Bo w stringach będziesz miała d**ę jak kombajn!

Po zakupach i wieczornej krzątaninie oboje lądują w łóżku.
Mąż teges - śmeges zaczyna się z lekka przystawiać do żony, na co ona odwraca się do niego i mówi:
- Dla jednego marnego KŁOSKA nie zamierzam całego KOMBAJNU uruchamiać!

Kurtyna:)

Dziś świętuję:)

Znikłam, zanikłam - albowiem jam ci Dorothea, znaczy po polskiemu Dorota - znaczy dziś imieniny mam! Albowiem 6 luty to moje święto)
Dzień miałam cudny, niespodziankowy, przepona mnie jeszcze ze śmiechu boli, albowiem nadwyrężoną została:D

Najmilszy prezent dostałam dziś od pracowych kolesianek - palmę dostałam, taką półmetrową.
A załącznikiem do palmy był komentarz, że skoro półtora miesiąca temu nauczyłam się pływać, a dni temu ze trzy jeździć na nartach to w darze otrzymuję PALMĘ, coby mię osobiście nijaka więcej palma nie odbiła, cobym nie zaczęła jeździć na ten przykład na snowboardzie!:D:D:D
Póki co nie planuję:)))

Końcówką dnia była planowana wcześniej "Drogówka" Smarzowskiego, zaprosił mię w ramach świętowania mój-ci-on.  Kaliber filmu ciężki, trawić go będę jeszcze pewnie kilka dni. Wyszłam z multikina w stuporze bezdźwięcznym.
Aczkolwiek mimo wszystko warto, polecam, ino co bardziej wrażliwszym zalecam zabrać foliowy woreczek.
W celu wiadomym.

Jakby się jeszcze komu chciało można mię jeszcze całować, ściskać i pożyczać samego najlepszego - nie obrażę się:))) Jutro też jeszcze można!:)
A jutro względnie pojutrze opiszę wrażenia narciarskie - jest tego całe mnóstwo!
Było obłędnie.
Jeżdżę!!!
I jeździć będę - to jasne jak słońce:)
Wiola z rodziną została jeszcze w Dusznikach i pocina ze stoku dzień w dzień (pięknie jeździ, pięknie!
 A my zez Ślubnym już w chałupie, a za dnia w robocie.

Pozdrawiam ciepło bardzo - i do napisania, postaram się jak najprędzej!
:***

Pierwsza lekcja okazała się orką na ugorze. Ćwiczony pełną godzinę pług okazał się być pługiem ręcznym połączonym z  bronowaniem.
Glebodupność królowała niepodzielnie.
Leciałam na instruktora równo i nierówno. Bezwzględnie i absolutnie. Na płasko i na sztywno.
Na szczęście instruktor był dłuuuugi - i takoż się nazywał:)
Rzeczony pod koniec pierwszej lekcji był wstrząśnięty i niezmieszany, a raczej podłamany.
Albowiem uczennica okazała się być na praktyczną wiedzę narciarską mocno oporną.