Włóczkoza zakaźna

Tak nazywa się ta choroba.
Dzisiaj ustanowiono nazwę, należy do wikipedii zapodać.
Rozprzestrzenia się - w odróżnieniu od innych chorób - również drogą internetową.
Powiedziałabym, że nawet szczególnie tą drogą!
Nie ma na nią lekarstwa.
No, może jedno: totalny brak kasy.
Jednakże prawdziwie zarażona nawet nie mając kasy nijakiej i tak na włóczki rzeczoną znajdzie.
Z najciemniejszego kąta ostatnie oszczędności wyciągnie.
Chleba nie kupi, a na jedwab wyda....
Koniec, panie, koniec!:)

Oczywiście rzecz jasna pisząca tego posta sama zarażoną i ostro infekującą będąc (ostatnią poczynioną świeżo chustę napięłam na szpilki w pracy,mam tam stosowną wykładzinę w symetryczne kropki,  po czym zachwycona dziełem własnem niczym dziecko przywlokłam do "piaskownicy" każdego, kto był płci żeńskiej i po okolicy się pętał, coby zachwyt mój podzielił, a spróbowałby nie.........) nikogo w tej materii nie potępiam, a wręcz współodczuwam:)

Przejdźmy do tematu zasadniczego.
Nie wierzyłam.
Że kiedykolwiek takie coś udziergam.
Taka jedna (ta sama co zawsze, nie będę się powtarzać:) wzór mi 13 listopada 2010 pokazała.
Schemat rozpisała.
Próbkę piękną dała i moją nieudolną sprawdziła.
O gdybym ja wiedziała, czym się to skończy...
Włóczkoza przeszła w chustozę!
Wiem, bo już zamówiłam włóczkę na chustę następną - a na jeszcze jedną mam w paczce pod biurkiem, dziś przyszła, o taka:

To wróćmy do tematu głównego.
Zdjęcia na ludziu później, bo jeszcze nie mam.
Dziewiarski opis też później, bo dziś do nocy ciemnej w robocie siedzę.
Dziś kilka "napiętych" fotek:)

 

 

To jeszcze nie ósmy cud świata i jeszcze nie klasyka gatunku.
Nie wiem, czy takowa kiedykolwiek będzie:)))
Czuję jednak, że pokonałam jakąś poprzeczkę - i pójdę dalej! Następnym wyzwaniem będzie aeolian z przepięknej cieniutkiej wełny z merynosa z jedwabiem. Daję sobie dużo czasu na jego zrobienie - tym bardziej, że w tak zwanym międzyczasie czekają inne pilne robótki, o czym już niebawem.

Nazwałam tę chustę "Estonian Flowers" - niech mnie kto poprawi, jeśli po angielsku to ma się nijak!
Klęłam po kilka razy w każdym rzędzie.
Kilkanaście razy powtarzałam "nigiwiciu":)))
Aż w końcu mam.
Jest ogromna. Jest piękna! Jest moja...:)

Od czasu, kiedy ją zrobiłam mam wielki szacunek dla dziergających chusty i szale.
Spotkałam się z opiniami, że to dzierganie ze schematu, że nudne, że mało twórcze.
Każdy, kto tak myśli niech najpierw spróbuje, jaka to mrówcza praca.
A do mrówczej pracy trzeba mieć szacunek - i już!

Do kid moheru adriafilu dostałam od właścicielki sklepu sporo próbeczek, cieszę się, że tak dużo, jest sposobność przyjrzeć się różnościom - zobaczcie:

 

Zaraz sobie pomacam i pomiziam te próbki, ale coś mi się zdaje, że regia stretch ma u mnie spore szanse - w kwestii pięciopalczasych rękawiczek:)