Świętując - i pamiętając.

"O ileż mąk, ileż cierpienia
O ileż krwi, przelanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres…

My pierwsza brygada
Strzelecka gromada
Na stos!
Rzuciliśmy swój życia los,
Na stos, na stos!

Mówili żeśmy stumanieni
Nie wierząc w to że chcieć to móc!
Leliśmy krew osamotnieni
A z nami był nasz drogi wódz!"

Tak o nas też niedawno mówili, żeśmy stumanieni.
Że Polska istnieje tylko teoretycznie.
A Polska żyje i żyć będzie - oby jak najdłużej!